Kaarten en gedichten

Veel post krijg je de laatste jaren niet meer in de brievenbus omdat de meeste post je bereikt via e-mail. Dat is gemakkelijk en snel maar eg onpersoonlijk. Ik heb een paar vriendinnen waar ik mee schrijf, niet per e-mail maar gewoon bieven verstuurd via de ouderwetse post. Dat is veel persoonlijker en het is gewoon fijn om een (vul)pen vast te houden en echt te schrijven. Het is altijd gezellig als er weer een zelfgeschreven brief op de mat ligt, ik ga er dan altijd even voor zitten want onze epistels zijn best wel lang. Ook sturen we elkaar regelmatig kaartjes of foldertjes uit een museum waar we zijn geweest. De laatste paar weken ligt er vaker iets op de mat, leuke kaarten om elkaar even extra te groeten en te vragen hoe het gaat. Bijna iedereen leeft op dit moment in een vertraagde wereld en dan is het toch wel erg prettig om in contact te blijven met je vrienden en ook je goede kennissen.  

Goede ideeën krijgen mensen op verschillende gebieden. Een vriend van ons maakt graag gedichten. Ook in deze tijd komt er regelmatig gevoelsmatig iets bij hem opborrelen en zet het gelijk op papier (waarschijnlijk zijn laptop).

Deze week kreeg ik van deze vriend twee gedichtjes toegestuurd en mag ze van hem met jullie delen. Bedankt C!

De Weg

Corona-tijd, het is me wat

Het voelt zo vreemd, zo onbestemd

Een wereld die onrustig en onzeker is

Wanhopig op zoek naar betere tijden.

Wereldwijd gaan mensen aan corona dood

Het is een machteloos ervaren

Velen sterven alleen, in eenzaamheid

soms zelfs teveel om netjes op te baren.

Corona beperkt onze vrijheid en onze contacten

Maar geeft ons ook tijd en een dieper besef

Dat we beter moeten omgaan met onze wereld

Ja, corona wijst ons wel de weg.

Het Balkon

Mijn leefwereld is zo klein geworden,

ik leef op mijn balkon.

Geen tuin, geen park, geen strand,

maar ik zit op mijn balkon.

Geen museum, theater of concert,

maar handen klappend op't balkon.

Voor al die werkers in de zorg,

en ik, ik zon op mijn balkon.

Geen restaurantbezoek en niet genieten op terras,

wel draaiorgelmuziek in onze straat.

"Blijf bij mij Heer" klinkt het op mijn balkon,

als voorbode van een naderend einde?

Voor velen is dat einde reeds gekomen,

gedenken doen we hen, zoals het hoort.

Niet met woorden of muziek en niet in de zon,

maar vanavond in stilte, met een kaars op ons balkon. 

(C.O. Vriend april 2020)