Lelijke kunstwerken

Regelmatig fiets ik door de stad en kom op verschillende plaatsen kunstwerken tegen. Kunstwerken geplaatst in parken, plantsoenen, pleinen en straten, binnen- en voor openbare gebouwen. Eigenlijk kom ik overal kunstwerken tegen, ik kan er niet omheen.   

Almere is goed voorzien van kunstwerken in de openbare ruimte en voor mij is het niet gauw genoeg. Er zijn kunstwerken die ik echt heel erg mooi vind en kunstwerken die in mijn ogen iets minder mooi zijn. Vind ik een kunstwerk niet zo bijzonder dan kan ik er toch wel waardering voor opbrengen omdat het materiaal, de kleur en/of de kunstenaar mij aanspreken. In de meeste gevallen is het dan ook plezierig  om naar te kijken. Maar ik kom ook regelmatig langs kunstwerken die ik liever niet zie en mochten ze nog eens verdwijnen uit de stad dan zou ik daar niet rouwig om zijn.

Er zijn drie kunstwerken in Almere die ik echt heel lelijk en dan ook echt heel erg lelijk vind. Ik keur ze dan ook geen blik waardig of kijk een beetje met een schuin oog. Kijk, over smaak valt niet te twisten en de lelijkheid van de werken zoals ik ze zie zegt iets over mijn smaak en niet over de smaak van anderen of de ideeën van de kunstenaar. De makers van deze (voor mij) drie lelijke kunstwerken zijn kunstenaars van naam met een gedegen opleiding en hun werk is overal ter wereld te zien.

Het eerste kunstwerk is van de kunstenaar Adriaan Rees (1957-) en heeft  de titel: Signum Omnilacus en betekent “Teken van Almere”.

Van Rees is niet altijd kunstenaar geweest, hij was eerst werkzaam als fysiotherapeut maar zijn interesse lag meer bij de kunst. Hij ging studeren aan de Rietveld Academie in Amsterdam en hield zich vooral bezig met keramiek. Van Rees zijn werk kenmerkt zich door de vele contrasten, zijn beelden kunnen provocerend en schreeuwerig zijn maar ook zie je werk van hem met een serene uitstraling en hij werkt met verschillende materialen.

Na de Rietveld Academie vertrok hij naar Den Bosch om zich verder te bekwamen in het vervaardigen van keramiek aan het Europees Keramiek Werk Centrum. Na zijn studie reisde hij naar Japan voor verdere studie en verbleef in de stad Shigaraki, bekend door keramiek. Voor zijn werk reisde hij veel maar de laatste jaren heeft hij een atelier in de Chinese stad Jingderzam, bekend om zijn kenniscentrum voor de productie van porselein.

De kunstenaar heeft zich voor het kunstwerk Signum Omnilacus laten inspireren door de naam van de wijk waar het is geplaatst, de Faunabuurt en de Flevopolder.

Bij het opspuiten van het nieuwe land zijn er veel fossielen van geweidragers naar boven gekomen,  men kreeg zo een mooi inkijkje in wat er zoal leefde in de oertijd. 

Kijk je naar het kunstwerk dan zie je een vier meter hoge boomstam van aluminium waarop een gewei van keramiek van 1.60 meter lang. En onderaan zie je een druppel van keramiek verwijzend naar de kleigrond van Almere.

Het tweede kunstwijk waar ik niet van ben gecharmeerd staat in de Muziekwijk en heeft de mooie naam Eos. 

Het kunstwerk is in 1994 geplaatst en is van David Johannes van der Kop. (1937-1994). Van der Kop studeerde aan verschillende academies en begon zijn studie aan de Koninklijke Academie van Beeldende  Kunsten in Den Haag. Hij studeerde daar van 1956 tot 1961 en na zijn studie vertrok hij naar Warschau om verder te studeren aan de Academie van Schone Kunsten. Hierna is hij enige jaren docent geweest aan de Koninklijke Academie van Kunst en Vormgeving in Den Bosch en  had de leiding over de beeldhouwafdeling van het postacademisch instituut de Jan van Eyck Academie in Maastricht.

In het begin werkte hij veel met staal en kon je zijn werk constructivistisch noemen, zelf noemde hij het “kaderbepalingen”. In de jaren zeventig begon hij te werken met klei en maakte grote keramische beeldhouwwerken. Door de plasticiteit van klei kon hij intuïtiever en organischer werken. Zij kunstwerken bestaan meestal uit meerdere delen die hij na het bakken kan samenvoegen. Na de keramische periode begon hij te werken met ruw hout, hij stapelde de verschillende onderdelen op elkaar afgewisseld met brokstukken van andere materialen. Hierna beschilderde hij zijn object met kleurige verf.

En als derde in mijn rijtje lelijke kunstwerken is een kunstwerk van brons Zonder Titel van Hieke Luik (1958-) en staat in de Stedenwijk in een klein plantsoentje voor een verzorgingshuis. 

Ook Hieke Luik is een kunstenares van naam. Zij is niet alleen beeldhouwer maar maakt ook collages en is docent aan verschillende kunstacademies. Hieke Luik heeft haar opleiding genoten aan de Koninklijke Academie voor Kunst en Vormgeving in ’s-Hertogenbosch en aan de Jan van Eyck Academie in Maastricht. Haar werk is o.a. te vinden in de collecties van het Museum Fodor in Amsterdam, het Catharina Gasthuis in Gouda en in de kunstcollectie van ABN AMRO. Hieke Luik heeft een atelier in Amsterdam en in Usselo, haar exposities zijn regelmatig te zien op verschillende plaatsen in Nederland.

Nogmaals dit zijn voor mij de drie lelijkste kunstwerken in Almere. Veel mensen zullen deze kunstwerken wel erg mooi vinden, ze zijn toch door een groep mensen met “kijk” op kunst voorgesteld om te plaatsen.

Ik ga nu op zoek naar de drie mooiste kunstwerken in Almere.