Prettige jaarwisseling

Voor iedereen een mooi en gezond 2017, 
en een geweldig blogjaar.

Anne

Kerst

Aan het begin van deze maand was ik bij het tuincentrum om nog wat bloembollen te kopen. In het voorjaar wil ik graag de eerste lentebloemen zien op mijn balkon. Omdat ik wilde weten of ik niet te laat was voor het planten van de bollen, ging ik even op een tuinbank zitten om te lezen wat er op de verpakking stond.

Terwijl ik aan het lezen was kwam er een mevrouw naast mij zitten. Ze had een mandje gevuld met allerlei spulletjes voor de kerst.

Ze begon met een praatje over het weer en zei na een korte stilte dat ze haar mandje graag wilde ruilen met die van mij. Ik was enigszins verbaasd en zei dat er nog genoeg bloembollen in de winkel stonden en dat ze haar kerstspullen gemakkelijk weer terug kon leggen. Maar dat was niet wat ze bedoelde zei ze. Ze bedoelde dat ze helemaal geen dingen voor de kerst wilde kopen omdat ze geen zin had in feestdagen. 

Op dat moment begon ze te praten en het was alsof ze tegen zichzelf sprak. Elk jaar werd er kerst gevierd in haar familie, het hele huis werd versierd en er stond altijd een kerstboom. Meestal kregen ze nog nieuwe kleren, en dat was het enige leuke vond ze.

Toen ze verkering kreeg en trouwde moest er ook kerst worden gevierd met de a.s. schoonfamilie.  Daar was het precies hetzelfde als bij haar eigen familie. 

Ze had het altijd vreselijk gevonden die drukte, dat gedoe en het overvloedig eten. 

Nadat ze getrouwd waren en kinderen kregen werd de traditie voortgezet zoals zij en haar man het thuis gewend waren geweest, maar altijd met tegenzin. Nu wonen hun kinderen niet meer thuis en zij en haar man genieten van veel dingen die ze samen doen. 

Door de jaren heen zijn er veel veranderingen geweest in de familie. Haar ouders en schoonouders zijn overleden, en ook hun enige dochter. De zonen hebben een gezin en vieren kerst op hun eigen manier. Nu heeft ze helemaal geen zin meer om kerst te vieren. “Het hoeft niet meer” zegt ze heftig. “Ik heb het nooit, maar dan ook nooit leuk gevonden, behalve dan die nieuwe kleren”, en dan moet ze even lachen. 

Ze vraagt hoe mijn kerstdagen zijn. Ik zeg: “Ik blijf lekker thuis, met een paar mooie boeken, kook een eenvoudige maar lekkere maaltijd en doe veel kaarsen aan”. 

“Ja, dat kan ook”, zegt ze en staat op, ze geeft mij spontaan een hand en een zoen op mijn wang. 

Ik zie haar de winkel doorlopen met haar mandje en ze legt de kerstversieringen terug. Daarna vult ze haar mandje met bloembollen en heel veel kaarsen.

Als ik thuis kom met mijn bloembollen, volgens de verpakking ben ik te laat met planten, ga ik ze toch nog in potten zetten. 

Te laat? Hoezo te laat, het is nergens te laat voor!

Plants & Light

Plants & Light, een mooi thema voor de maand december van de Urban Jungle Bloggers. December is een donkere maand maar ook de maand van het licht dat weer gaat komen.

Voor mij en de mijnen is het altijd een maand vol licht geweest.  

Vanaf 21 december gaan de dagen weer langer worden en dat gaan we vieren met veel kaarsjes en lampjes en vanzelfsprekend in goede harmonie met de kamerplanten.

Voor iedereen een hele fijne tijd, met veel licht en planten.

Urban Jungle Bloggers kun je  HIER vinden, het blog van Judith HIER en het blog van Igor HIER 

Jan van Vuuren

Nunspeet, een oud Zuiderzeestadje en bij veel mensen bekend als kunstenaarsdorp. Twee jaar geleden opende Nunspeet zijn eigen museum: het Noord-Veluws Museum.

In het museum is werk te zien van verschillende schilders die vanaf 1880 tot 1950 woonden en werkten in verschillende plaatsen op de Veluwe. Deze kunstenaars kwamen uit alle delen van Nederland en vormden in die tijd een kunstenaarskolonie in Nunspeet naar voorbeeld van de kolonies in Den Haag, Bergen, Laren en Domburg. Deze kolonies waren op hun beurt weer geïnspireerd door de kunstenaars van Barbizon bij Parijs.

Het was de tijd van de opkomende industrie, de verstedelijking kwam op gang en mensen zochten de natuur en de rust op. Kunstenaars ontdekten ook de schoonheid van de natuur en trokken naar de Veluwe. Door de aanleg van de spoorlijn in 1863 werd de Veluwe goed bereikbaar voor mensen uit de stad. 

Kunstenaars waren onder de indruk van de rustige dorpen, de bewoners, de bossen en de heidevelden met hun schapen. Het duurde dan ook niet lang of ze gingen zich vestigden in Nunspeet en de omliggende stadjes. De schilders, in de loop van de tijd waren het er ongeveer 110, trokken erop uit en konden net als de schilders van Barbizon en plein air werken.

Bekende namen die zijn verbonden aan de Kunstenaarskolonie in Nunspeet zijn: Chris ten Bruggencate, Jos Lussenberg, Jaap Hiddink, Edzard Koning, Arthur Briët, Willy Martens en Jan van Vuuren.

Het Noord-Veluws Museum heeft een grote collectie van bovengenoemde kunstenaars in eigen bezit en met veel werk uit particulier bezit heeft het 

museum, tot 15 januari, een tentoonstelling samengesteld van het werk van 

Jan van Vuuren.

Jan van Vuuren is geboren in de Alblasserwaard en heeft nadat zijn talent was ontdekt les gehad in Dordrecht van de kunstschilder Roland Larij (1855-1932). Daarna is hij gaan studeren aan de Koninklijk Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag. Van Vuuren was een kunstenaar die opviel door zijn werk en is meerdere malen onderscheiden. Hij was lid van Pulchri Studio en Arti et Amicitae. In 1900 nam Van Vuuren deel aan de Wereldtentoonstelling in Parijs waar hij werd onderscheiden met het Diplome d’honneur. Hij exposeerde door het hele land, verschillende musea bezitten zijn werk en ook het Koninklijk Huis heeft schilderijen van deze kunstenaar aangekocht.

In 1903 vestigde Van Vuuren zich in Nunspeet en werd daar lid van de Kunstkring, hij gaf les en trouwde met Anna Margaretha Heijman.
Hij schilderde impressionistisch in de stijl van de Haagse School en heeft een omvangrijk oeuvre op zijn naam staan, meer dan 1000 schilderijen zijn er van hem bekend. Zijn werk valt op door de warme kleuren en de eenvoudige voorstellingen die van een grote schoonheid zijn. Sta je voor zijn dorpsgezichten dan wordt je de straatjes ingetrokken, zijn manier van het werken met perspectief kun je geraffineerd noemen.

Zijn schilderijen zijn stuk voor stuk juweeltjes, en zeker de moeite waard om te gaan bekijken.

Een goed idee om tijdens de kerstvakantie een bezoek te brengen aan Nunspeet en het 

Noord-Veluws Museum te bezoeken.

De tentoonstelling is overzichtelijk ingericht en er hangt een prettige, rustige sfeer. 
Je kunt er koffiedrinken en er is een museumwinkel waar niet alleen mooie boeken te koop  zijn over de kunstenaarskolonie maar ook het boek : Jan van Vuuren in perspectief.

(alle schilderijen zijn straatjes in Elburg, de foto's zijn gemaakt in het museum))

Perfect rond

De volle maan was ook deze keer weer prachtig om te zien.

Elburg bij avond

Tobias Lengkeek

De kunstenaar Tobias Lengkeek, geboren in 1991 te Rotterdam, is dit jaar afgestudeerd aan de Koninklijke Academie van Beelden Kunsten in Den Haag.

De kunstenaar vraagt zich af wat de lijn is tussen mens en natuur. Lengkeek zegt dat de mens zich onderscheidt van dieren doordat de mens zich niet als onderdeel van de natuur ziet, de mens heeft nl het vermogen om betekenis te zien in de dingen om hem heen. Dat idee houdt de kunstenaar bezig. 
Zijn uitgangspunt is puin en bij het zien daarvan vraagt hij zich eveneens af welke functie het puin heeft gehad en hoe het materiaal tot puin is geworden. Voor het puin was is het iets geweest met een functie en daarna niet meer. 
Dit gegeven probeert hij vast te leggen in zijn schilderijen. Volgens Lengkeek geven schilderijen weer wat er is geweest, hij zoekt deze spanning op in zijn werk.

Voor Tobias Lengkeek de opleiding Fine Arts ging volgen aan de KABK in Den Haag, studeerde hij media- en grafische vormgeving aan het Deltion College in Zwolle. Zijn werk bleef niet onopgemerkt, dit jaar ontving Lengkeek de Jan Roëde Award en de Stroom KABK Invest Award.

Inmiddels heeft de kunstenaar verschillende exposities op zijn naam staan.
Eén daarvan is Selected by…. Graduation Show 2016, georganiseerd door Corrosia Theater, Expo en Film in Almere.

Dit jaar is het de derde keer dat Corrosia een expositie samenstelt met werk van toptalenten die net zijn afgestudeerd aan verschillende kunstacademies. 
Het bijzondere aan deze exposities is dat de geëxposeerde kunstwerken zijn uitgezocht door acht Almeerders die geen van allen beroepsmatig iets te maken hebben met kunst. Ook ik ben een Almeerder en ben uitgenodigd om als gastcurator, in samenwerking met de “echte” curator van Corrosia, de expositie Selected by…. Graduation Show 2016  samen te stellen.

Ik ben naar de Koninklijke Kunstacademie van Beeldende Kunsten in Den Haag geweest en na een lange zwerftocht door het gebouw kwam ik in de ruimte waar het werk van Lengkeek mij direct aansprak, ik werd er als het ware naar toe getrokken en dacht: dit werk zou ik graag geëxposeerd willen zien.

De neutrale kleuren van het schilderij, de voorstelling en de afmeting hadden op mij een magnetische uitwerking. Een ogenschijnlijk simpel landschap, opgebouwd uit boomtakken en een doorzichtige hand, die samen één geheel vormen maakten dat ik er geboeid naar bleef kijken.

Het was me niet meteen duidelijk wat de betekenis was, maar juist daardoor ging mijn fantasie aan het werk. Ik zag een heel leven gevat in kleur en compositie. Daardoor verveelt dit bijzondere kunstwerk geen moment en elke keer als ik het schilderij zie, vind ik het steeds mooier worden.

De expositie Selected by…. Graduation Show 2016 in Corrosia is nog te zien tot 21 januari 2017.

Ik zal Tobias Lengkeek blijven volgen, ik denk dat wij van deze jonge, talentvolle kunstenaar nog veel zullen horen. 

Wil je meer zien van Tobias Lengkeek kijk dan HIER, HIER en HIER