Kerst

Aan het begin van deze maand was ik bij het tuincentrum om nog wat bloembollen te kopen. In het voorjaar wil ik graag de eerste lentebloemen zien op mijn balkon. Omdat ik wilde weten of ik niet te laat was voor het planten van de bollen, ging ik even op een tuinbank zitten om te lezen wat er op de verpakking stond.

Terwijl ik aan het lezen was kwam er een mevrouw naast mij zitten. Ze had een mandje gevuld met allerlei spulletjes voor de kerst.

Ze begon met een praatje over het weer en zei na een korte stilte dat ze haar mandje graag wilde ruilen met die van mij. Ik was enigszins verbaasd en zei dat er nog genoeg bloembollen in de winkel stonden en dat ze haar kerstspullen gemakkelijk weer terug kon leggen. Maar dat was niet wat ze bedoelde zei ze. Ze bedoelde dat ze helemaal geen dingen voor de kerst wilde kopen omdat ze geen zin had in feestdagen. 

Op dat moment begon ze te praten en het was alsof ze tegen zichzelf sprak. Elk jaar werd er kerst gevierd in haar familie, het hele huis werd versierd en er stond altijd een kerstboom. Meestal kregen ze nog nieuwe kleren, en dat was het enige leuke vond ze.

Toen ze verkering kreeg en trouwde moest er ook kerst worden gevierd met de a.s. schoonfamilie.  Daar was het precies hetzelfde als bij haar eigen familie. 

Ze had het altijd vreselijk gevonden die drukte, dat gedoe en het overvloedig eten. 

Nadat ze getrouwd waren en kinderen kregen werd de traditie voortgezet zoals zij en haar man het thuis gewend waren geweest, maar altijd met tegenzin. Nu wonen hun kinderen niet meer thuis en zij en haar man genieten van veel dingen die ze samen doen. 

Door de jaren heen zijn er veel veranderingen geweest in de familie. Haar ouders en schoonouders zijn overleden, en ook hun enige dochter. De zonen hebben een gezin en vieren kerst op hun eigen manier. Nu heeft ze helemaal geen zin meer om kerst te vieren. “Het hoeft niet meer” zegt ze heftig. “Ik heb het nooit, maar dan ook nooit leuk gevonden, behalve dan die nieuwe kleren”, en dan moet ze even lachen. 

Ze vraagt hoe mijn kerstdagen zijn. Ik zeg: “Ik blijf lekker thuis, met een paar mooie boeken, kook een eenvoudige maar lekkere maaltijd en doe veel kaarsen aan”. 

“Ja, dat kan ook”, zegt ze en staat op, ze geeft mij spontaan een hand en een zoen op mijn wang. 

Ik zie haar de winkel doorlopen met haar mandje en ze legt de kerstversieringen terug. Daarna vult ze haar mandje met bloembollen en heel veel kaarsen.

Als ik thuis kom met mijn bloembollen, volgens de verpakking ben ik te laat met planten, ga ik ze toch nog in potten zetten. 

Te laat? Hoezo te laat, het is nergens te laat voor!