Mooi

Insectenhotel

Onderweg kom ik vaak grappige en interessante dingen tegen.

Berenklauw

Roerbakschotel met een Oosters tintje

Roerbakschotel met basmatirijst voor 4 personen

en binnen een half uur op tafel.

Benodigdheden:

300 gram kipreepjes of blokjes

1 zak roerbakmix

1/4 potje seroending

4 eetlepels ketjap

3 eetlepels pindakaas met nootjes

olijfolie

peper

basmatierijst

Bereiding:

Bestrooi de kip met peper en bruin bakken in olijfolie.

Roerbakmix toevoegen en ongeveer 4 minuten roerbakken.

Ketjap vermengen met de pindakaas en in de pan door het mengsel  scheppen.

Ondertussen de rijst koken volgens de gebruiksaanwijzing.

Seroending vermengen met een beetje olijfolie en door de gare rijst scheppen.

Eet smakelijk!

                          Anne

Merovingisch glaswerk

Het Rijksmuseum voor Oudheden in Leiden heeft een  tentoonstelling over de Gouden Middeleeuwen. Je krijgt een mooi beeld over het dagelijkse leven in Nederland tijdens de Merovingische periode (400-700 na Chr).

Niet alleen het dagelijks leven in deze periode is er te zien ook krijg je een inkijkje in de wereldwijde handelsnetwerken en welke rol Nederland daarin speelde. Mijn belangstelling had vooral het Merovingisch glaswerk.

Deze tentoonstelling is niet alleen samengesteld met voorwerpen in bruikleen gekregen van binnen- en buitenlandse musea maar ook er is veel te zien uit de eigen collectie van het museum.

Voor dit bijzonder Merovingisch glaswerk is een aparte zaal ingericht en deze schaaltjes, bekers en kommetjes kun je bewonderen in verschillende tinten groen.

Deze tentoonstelling is nog tot 26 oktober 2014.

(foto's gemaakt in het museum)

Wil je nog meer weten over deze tentoonstelling kijk dan bij  Bettina Schrijft           

(foto's gemaakt in het Rijksmuseum voor Oudheden in Leiden)

Howliet

Deze blauwgroene kralen gemaakt van howliet, een halfedelsteen met een hardheid van 3-3.5 op de schaal van Mohs.

Howliet is van oorsprong een krijtwit mineraal, meestal doortrokken met zwarte aders. Een enkele keer kom je transparante exemplaren tegen, deze zijn vooral geliefd bij verzamelaars.

Het gesteente is poreus en daardoor erg geschikt om te beitsen.

De stenen in de ketting op de foto zijn blauw gebeitst en lijken op het veel duurdere turkoois met een hardheid van 5-6 op de schaal van Mohs.

Blauw gebeitst howliet en turkoois worden vaak met elkaar verward omdat ze erg veel op elkaar lijken.

Er worden niet alleen kralen van gemaakt maar ook voor kleine kunstvoorwerpjes is het ideaal materiaal.

Howliet is genoemd naar de Canadese scheikundige, geoloog en mineraloog Henry How. 
Hij ontdekte het gesteente in 1868 in Brookvill op Nova Scotia (Canada).

Viooltjes

Poes was ziek

Lara was ziek en moest geopereerd worden.

Van de dierenarts kreeg ze een mooi gekleurd rompertje aan.

Van ons kreeg ze een bedje op de bank.

Ze kan weer springen!

Lara is weer beter.

Trouwringen

Dit stel draagt al 40 jaar
gladde, gouden trouwringen.

Een kinderringetje, vriendschapsring, verlovingsring, trouwring, zegelring, bisschopsring of een ring voor de mooi, iedereen heeft of kent er wel één of meer.

Al deze ringen, vooral trouwringen, zijn er niet altijd geweest, er moet ergens een eerste ring zijn gemaakt. We weten van beschrijvingen en vondsten uit het Oude Egypte dat er langs de oevers van de Nijl ringetjes zijn gevonden van rietstengels. Deze rieten ringetjes zijn naar alle waarschijnlijkheid de eerste geweest.

Stel je eens voor hoe een verliefde jongen aan de oever van Nijl zat en dacht aan het meisje waar hij mee wilde trouwen. Achteloos speelde hij met wat rietstengeltjes en begon een ringetje te draaien of te vlechten en schoof er een om zijn vinger. Dat bracht hem misschien op het idee om het ringetje aan de vinger van zijn geliefde te schuiven als hij haar zou zien. Het zou zomaar kunnen dat dat het moment was dat de ring het symbool werd van eeuwige trouw.

Het is bekend dat Egyptenaren hun trouwringen droegen aan de derde vinger van de linkerhand. De linkerhand is gekozen om een belangrijke ader van de hand rechtstreeks in verbinding staat met het hart.  De Grieken en later de Romeinen hebben deze gewoonte over genomen. Ook zij gingen uit van deze ader en noemden hem, de ader van de liefde (Vena Amoris).

Het is eeuwenlang de gewoonte geweest dat alleen vrouwen een trouwring droegen, mannen begonnen pas aan het eind van de 19e eeuw een trouwring te dragen.

Of een trouwring aan de linker- of rechterhand wordt gedragen hangt meestal af van tradities en geloofsovertuiging in een bepaalde streek of land. Er zijn landen waar de trouwring eerst als verlovingsring wordt gedragen en bij het huwelijk wisselen de ringen dan van hand. Ook zijn er landen waar een aparte ring voor de verloving en voor het huwelijk wordt gedragen.

Bisschopsring 18e eeuw

In Nederland is het dragen van trouwringen niet altijd vanzelfsprekend geweest. In de katholieke kerk is het dragen van trouwringen een belangrijk onderdeel bij inzegening van het huwelijk en de ring wordt gedragen aan de linkerhand. Niet alleen is de ring belangrijk voor katholieke echtparen, ook bisschoppen, kardinalen, abten en abdissen dragen een ring. Zij dragen de ring als trouw aan christus en de kerk.

De protestantse kerk in Nederland beschouwde de trouwringen als niet gepast, sober moest alles zijn. Na de 19e eeuw werd de trouwring weer toegestaan door deze  kerk, waarschijnlijk zagen ze in dat de trouwring een belangrijke symbolische waarde had voor mensen. Wel was het zaak om je te onderscheiden van de katholieken, de ring moest daarom  aan de rechterhand worden gedragen.

De meeste mensen blijven deze traditie trouw maar het is niet meer zo strikt, mensen maken hierin hun eigen keuze. Het kan soms ook gewoon praktisch zijn om een ring links of rechts te dragen, een ring kan wel eens lastig zijn bij bepaalde werkzaamheden en moet je bv veel handen schudden dan is een ring aan je rechterhand niet altijd prettig.

Een mooie traditie was en is nog steeds, om de trouwring van de overleden partner achter de eigen ring te dragen, maar dat is ook een persoonlijke keuze. Tegenwoordig worden de twee trouwringen na overlijden van een partner vaak naar een juwelier gebracht om ze aan elkaar te maken. Soms met een andere soort edelmetaal tussen de twee ringen al of niet voorzien van een steen. Er wordt dan een hele persoonlijke ring van gemaakt.

Omdat veel bruidsparen zich niet meer zo verbonden voelen met de tradities van vroeger, kiezen ze vaak voor hun eigen ideeën of symbolen. De ringen zijn niet altijd meer van goud, ook zie je ze van zilver of titanium gemaakt al of niet voorzien van een steentje. En er zijn bruidsparen die er voor kiezen om een ring op hun vinger te laten tatoeëren.

Keltische knoop

Veel mensen worden geïnspireerd  door andere culturen en kiezen voor ringen met Keltische symbolen. De ringen uit de Keltische cultuur zijn altijd een symbool van vriendschap en liefde geweest. Eén van deze symbolen is de Keltische knoop, deze staat voor "Eeuwige Liefde".

Claddaghring

Een mooie ring is de Claddaghring, deze ring staat voor liefde, vriendschap en loyaliteit en er zijn  prachtige verhalen over te vertellen, ik heb er al eens over geschreven. HIER

Triquetra

Een iets minder bekende ring is de triquetra, een ring met een heidense en een christelijke symboliek.

De vorm lijkt een beetje op de Keltische knoop maar de afbeelding symboliseert niet alleen de eeuwige liefde maar ook de Drie-eenheid (de Vader, de Zoon en de Heilige Geest).

Echt bijzonder is de Gaelische trouwring voorzien van een oud-Keltische inscriptie. Het Gaelisch is niet gemakkelijk om te spreken en zeker niet gemakkelijk te lezen. In deze ringen staat bv de tekst gegraveerd; gra go deo - eeuwige liefde of gra dilseacht cairdeas - liefde, vriendschap, loyaliteit.

Ogham alfabet

En vermeldingswaard is de trouwring waarin inscripties in het oud-Iers alfabet, Ogham. De letters van dit alfabet worden aangegeven met de namen van heilige bomen. Het wordt ook wel het boomalfabet genoemd en het bestaat uit streepjes en knopen. Het bijzondere aan het Ogham-alfabet is dat je het van beneden naar boven moet lezen.

Dit zijn maar een paar voorbeelden, er is voor iedereen wel een mooie trouwring te vinden

Trouwringen hebben altijd tot de verbeelding van mensen gesproken en er zijn in vroegere tijden verschillende verhalen  over verteld. Bv, breekt een trouwring, dan zal de eigenaar van de ring binnen korte tijd komen te overlijden. Of als een vrouw haar trouwring verliest, zal haar man gauw komen te overlijden.
Gelukkig hecht men daar tegenwoordig nauwelijks of geen waarde meer aan.

Het Wilgenbos

Het Wilgenbos bij Almere is een 40 jaar oud natuurbos van 100 ha groot. In 1968 is dit gedeelte van de Flevopolder drooggelegd.

Omdat de grond nogal slikkerig was konden wilgenzaadjes zich hier goed in nestelen en zo is het Wilgenbos ontstaan.

Door de stormen die we regelmatig hebben breken er veel takken van de bomen en soms vallen de bomen om met wortel en al. Deze afgebroken takken en omgevallen bomen blijven gewoon liggen en vormen zo een een fijne plek voor kleine beestjes en verschillende mossen.

Rust,rust en nog eens rust.

De zon schijnt, de koekoek roept en hier krijg ik even het gevoel dat er niets anders op wereld is dan deze plek.

Wilgen worden maar 40 tot 50 jaar oud.

De plantensoorten die je hier tegenkomt zijn vooral Wilgenroosjes, brandnetels en koninginnekruid. Deze planten zijn zeer geliefd bij vlinders, vooral de atalanta en de dagpauwoog kun je tegenkomen. Het ijsvogeltje heeft hier ook zijn
broedgebied gevonden en met een beetje geluk zie je een bever.

Boeken over vogels

Naast alle interessante boeken die er al zijn over vogels komen er nog regelmatig nieuwe uit.

Vorige week kreeg ik het boek "De gierzwaluw" van Remco Daalder onder ogen.

Remco Daalder is op zoek gegaan naar de geheimen van de gierzwaluw en heeft met veel mensen gesproken die interessante verhalen hadden te vertellen over deze fascinerende vogel.

Gierzwaluwen doen bijna alles in de lucht, ze slapen, eten en paren op twee kilometer hoogte.

Elk  jaar vliegen ze negenduizend kilometer vanuit hun overwinteringsgebieden in Afrika naar het noorden om te gaan broeden. En dat doen ze op hetzelfde dak waar ze ook vorig jaar zaten, in de Kinkerbuurt in Amsterdam.

Dit boek is een aanrader en verkrijgbaar in de boekhandel.

Een ander boek is "Geheim Vogeldagboek "1940-1945" geschreven door Henk Kortekaas, inmiddels overleden en bewerkt door Hans Peeters, (Vogelbescherming Nederland).

Henk Kortekaas was een jongen die samen met drie vrienden elk weekend er op uit trok in de omgeving van Den Haag om vogels te spotten. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden de vogelvrienden behoorlijk beperkt in hun activiteiten. Zij verplaatsen zich daarom regelmatig naar de Nieuwkoopse Plassen om aan het oorlogsgeweld en lawaai  te ontkomen. De jongens, ontkwamen niet aan de verschrikkingen van de oorlog. Eén van de vrienden werd op transport gesteld en vervoerd naar het concentratiekamp Sachsenhausen en twee van de vrienden kwamen terecht in het Oranjehotel in Scheveningen.

Alles wat in het boek staat is echt gebeurd en de foto's zijn authentiek.

Het is een mooi boek, je leest over de vriendschap van deze vier jongens en wat ze tijdens hun weekenden waarnemen bij het spotten van vogels.

Dit boek is alleen verkrijgbaar bij Vogelbescherming Nederland.