Het zilver van mijn moeder

Van mijn moeder heb ik een paar zilveren voorwerpen geërfd, ze staan bij mij thuis te pronken maar vragen wel het nodige onderhoud. Mijn moeder had altijd erg veel plezier in het poetsen van het zilver  maar toen ze ouder werd lukte het haar niet meer zo goed.
Ik poetste het wel eens voor haar maar vond het niet leuk om te doen en ook was het een vies werkje. In mijn ogen was het alleen maar leuk als het klaar was en alles weer stond te glimmen, net als mijn moeder. Maar nu de voorwerpen bij mij staan heb ik wel de taak om het te onderhouden. Dus poetsen is de boodschap maar niet van harte. 
Ik had wel eens gehoord dat er een andere manier is om zilver te poetsen en dankzij internet kwam ik bij “Oma Weet Raad”. Het leek mij wel een goed idee om het uit te proberen.

Je legt in een afwasbak aluminiumfolie en daarop een laag soda, dan giet je er kokend water op en je kunt je zilveren voorwerpen er in laten glijden. 
Onderstaande foto's zijn gemaakt voor het sodabad.

vol poetsresten

Deze lepeltjes zijn nog van mijn oma

Zwart

Hier is het zilver helemaal afgepoetst en niet meer te redden

Na een paar minuten moet het zilver weer glimmend zijn. De lepeltjes zijn goed gelukt maar over de rest ben ik niet zo tevreden. Ik denk dat ik toch maar weer op de ouderwetse manier ga poetsen.

Een beetje opgeknapt

Ze glimmen weer

Niet echt tevreden over het resultaat

Sinds de coronacrisis heb ik een paar pakjes latex-handschoenen in de kast liggen (je weet maar nooit). Ik heb ze gebruikt in het sodabad en het lijkt mij eigenlijk wel een goed idee om ze ook te gebruiken bij het poetsen van het zilver. Ik ben niet eerder op het idee gekomen om handschoentjes aan te doen bij het poetsen van zilver. Er is dus een  coronavirus voor nodig om mij op het idee te brengen.

Hopelijk gebruik ik de latex-handschoenen alleen voor het zilver.