Aan de slag

Sinds een jaar ben ik weer creatief met de naaimachine. Het heeft me tijd en moeite gekost om de kneepjes weer in de vingers te krijgen. Lang, zeer lang geleden was het voor mij geen moeite om een jurk, jas, broek of blouse te maken en ik kan me niet herinneren dat er vaak iets is mislukt. Toen ik vorig jaar weer ben begonnen om mijn eigen kleding te maken (corona vraagt om creativiteit) ging dat echt niet zo gemakkelijk als dat ik had gedacht en in het begin is er dan ook het nodige mislukt. De patronen, het soms aanpassen daarvan en de beschrijvingen zijn niet altijd gemakkelijk en in mijn ogen niet altijd duidelijk en kloppend. Maar de aanhouder wint en ik heb inmiddels de nodige kledingstukken klaar. Ik heb de stoffen steeds gekocht bij een leuke zaak, waar ik goed wordt geholpen, de mensen vriendelijk zijn en je de nodige raadgevingen meekrijgt en ze willen ook graag het resultaat zien. En je mag langskomen met je werkstuk als je er even niet uitkomt. Geweldig en dat ik bijna een half uur moet fietsen om er te komen is dan ook geen straf.

Deze week kreeg ik, door het aankomende mooie weer, zin om een zomerblouse te maken. Het patroon had ik klaar en geknipt, nu nog de stof. Nu je bij veel winkels een afspraak moet maken is het minder leuk om iets te kopen en omdat ik er achter kwam dat er op 10 minuten afstand van mijn huis ook een stoffenwinkel is wilde ik daar eens een keer gaan kijken. Ik kon een afspraak maken via internet en had een kwartier de tijd. Dat is genoeg als je tenminste weet welke stof je niet wilt hebben.

Ik was op tijd bij de winkel en de twee dames (eigenaressen) waren druk in gesprek en op mijn vriendelijk goedemorgen kreeg ik nauwelijks een groet terug. Wat kan ik voor u doen vroeg de ene dame even later. Ik vertelde dat ik een afspraak via internet had gemaakt. Ja dat kan, was het antwoord en ze vroeg wat ik wilde hebben. Mijn antwoord was dat ik graag naar een zomerstofje voor een blouse wilde kijken, ze hadden namelijk ook breiwol en andere handwerkartikelen. De dame liep weg en toen ik vroeg of ik mee moest lopen kreeg ik zeer bits te horen dat ze natuurlijk niet alle rollen naar voren kon brengen. Pats, die zat maar ik laat mij niet ontmoedigen en liep achter haar aan naar een ruimte waar heel veel stoffen opgestapeld lagen. Na wat heen en weer kijken door mij en een zwijgende dame naast me zag ik een stofje bijna helemaal onderaan op de stapel en wilde het patroontje ervan graag zien. Met veel zuchten en kreunen werden de bovenste rollen verplaatst en kon ik de stof bekijken. Het was een mooi stofje en ik wilde het kopen. Het afknippen moest gebeuren in een ruimte die ik niet had gezien dus ik stond al weer voor in de winkel. Ik ben weer terug gelopen en met de afgeknipte lap liepen we daarna weer naar voren en daar kon ik dan nog knopen en garen bij de stof uitzoeken. Ik kon pinnen maar kreeg gelijk te horen dat pinnen nog kon tot 1 april want dat ding was veel te duur en zou ook niet terugkomen net als de rest, ook dat zou niet meer goed komen. Na de betaling en mijn zoals altijd vriendelijk goedemorgen en bedankt, kreeg ik geen antwoord.

Ik was er een beetje beduusd van, maar was blij met mijn stof. Had ik niets naar mijn zin gevonden was ik weer weggegaan. Het chagrijn dat in de winkel tegen de plinten (rollen stof) op klotste had op mij geen invloed, mijn dag was denk ik leuker dan die van de winkeldame(s). Dat ik in deze winkel niet terug kom is duidelijk en in het vervolg ga ik gewoon weer naar mijn “oude” stoffenzaak. Hopelijk kan ik snel weer op een normale manier naar de winkel waar ik goed wordt geholpen. Ook daar kan ik een afspraak maken per internet als dat nog nodig is. 

Ik kan weer fijn aan de slag met stof, schaar, garen en naaimachine.

Ach, zo maak je nog eens iets mee in deze coronatijd.