Allium Sativum

Bloeiende knoflook

Allium Sativum kennen wij als knoflook, in sommige streken wordt het ook wel "knooplook" genoemd. Het komt oorspronkelijk uit Azië en is familie van de ui, prei en bieslook. Knoflook wordt veel gebruikt in de keukens rond de Middellandse Zee maar het heeft inmiddels zijn weg naar noordelijke streken gevonden, en is dan ook niet meer weg te denken uit onze eigen keuken.

De naam is ontstaan in de Middeleeuwen, het komt van het woord "cloflook", dat is samengesteld uit de woorden klieven en look, naar de vorm van het gewas. Knoflook was 5000 jaar geleden al bekend bij de Soemeriërs, zij wisten al dat het een eetbaar en gezond bolletje was. 

Knoflook is in de loop der eeuwen niet alleen als voedsel gebruikt of als smaak- en geurstof, maar ook de medicinale werking ervan is ontdekt.

Bij de oude Grieken noemde Aristoteles knoflook een tonicum en hij meende dat het de "getaande mannelijkheid" kon herstellen en de Griekse atleten ontleenden hun soepelheid en kracht o.a. aan de knoflookbollen.

In Egypte waren het de piramidebouwers die de knoflookbollen dagelijks aten om krachten op te doen voor het zware werk dat ze deden, ondanks dat knoflook in die tijd erg kostbaar was.

Ook in de Romeinse tijd dacht men dat knoflook de spieren versterkte en dat was dan voor de gladiatoren een goede reden om veel rauwe knoflook te eten.

In de Middeleeuwen aten de meeste mensen veel rauwe knoflook, zelfs zoveel dat het hun poriën uitkwam. Maar daar hadden ze zelf weinig of geen last van omdat bijna iedereen rauwe knoflook at en een knoflookadem- en lichaamsgeur was daarom heel gewoon.
Knoflook speelde ook in het bijgeloof een grote rol, mensen dachten in die tijd dat je met knoflook heksen en de duivel buiten de deur kon houden, en in de 18de en de 19de eeuw was het de gewoonte om een teentje knoflook bij de baby in de wieg te leggen om het kwaad tegen te gaan. De geur die in die tijd uit de wieg kwam was wel een heel andere dan het lekkere Zwitsalgeurtje die lang geleden bij ons thuis rond de wieg hing.

Veel knoflook eten is gezond dacht men, het zou beschermen tegen verschillende ziekten en vooral tegen de pest. Echt vreemd was het niet om te denken dat rauwe knoflook de pest tegen kon gaan, knoflook werkt inderdaad bacteriëndodend en dat komt door de stof "allicine" die in de bol aanwezig is. Allicine is een natuurlijk antibioticum, het verdampt als de knoflook wordt verhit. Deze stof is ook verantwoordelijk voor de geur, die wordt veroorzaakt door de afbraakstoffen van de allicine.

De medicinale werking van knoflook is in veel landen bekend. Bv de Chinezen leggen plakjes knoflook op wonden om de genezing te bevorderen. En in de 1ste Wereldoorlog werden er knoflookverbanden op wonden gelegd voor een snelle genezing.

Tegenwoordig weten we dat knoflook bloeddrukverlagend werkt, dat je je cholesterol ermee in toom kunt houden en het ook zou helpen om de gifstoffen uit je bloed te verwijderen. Er zijn ongetwijfeld nog meer zaken waar het eten van knoflook goed voor is.

In Rusland wordt knoflook bij de doorsnee Rus als medicijn gebruikt, zij noemen het "penicilline voor de armen".

Knoflook kun je het beste bewaren op een donkere plek maar niet in de koelkast want dan gaan het spruiten en wordt het bitter van smaak.

Knoflook kun je ook in poedervorm kopen. Zelf kweken kan ook  maar dat gaat niet altijd zoals je het graag zou willen, omdat knoflook het beste gedijt in warme streken.

Vind je het vervelend als je adem toch iets naar knoflook ruikt, eet dan wat peterselie.

Zo te zien is knoflook een veelzijdig bolletje.