30 april

De hele maand april elke dag een blogpostje maken was op 31 maart mijn voornemen. Dertig dagen niet alleen maar foto’s plaatsen, ook onderwerpjes bedenken. 
Echt bezig zijn, invulling zoeken voor mijn dagen in deze vreemde tijd. De maand april is morgen voorbij en ik ga mij weer op andere dingen richten. We kunnen nog steeds nergens heen, geen familiebezoek, niet naar musea of film en ook geen etentjes met vrienden, ik zal het thuis moeten zoeken. 

Er zijn genoeg zaken waar ik mij mee kan bezighouden. Afmaken waar ik ooit eens aan ben begonnen, meer lezen, bloggen, muziek maken en vooral luisteren. Misschien nog iets nieuws, bv een cursus. Ik heb begrepen dat de schriftelijke cursussen goed lopen, vooral de cursus thuiskappen is favoriet. Ook willen heel veel mensen gebarentolk worden, er is veel mogelijk. Ik ga niet thuiskappen en ook de gebarentaal laat ik aan mij voorbij gaan. Ik moet wel zeggen dat ik zeer onder de indruk ben van de gebarentolk die altijd achter Rutte staat tijdens de persconferenties. Fascinerend om naar te kijken! 

Dat ga ik dus niet doen, maar misschien ga ik een cursus volgen bij kunsthistorica Karin Haanappel, ook een cursus Deens lijkt mij wel iets. Ik ben er nog niet uit, ik zie wel. 
De komende tijd heb ik nog genoeg  te doen en voor ik het weet zijn de maanden mei, juni en juli zo voorbij en komt het sociale leven weer een beetje op gang. 
Ik kijk er naar uit en blijf voorlopig thuis bezig.

Kasteel/ruïne

Je gelooft het niet maar de jongste stad van Nederland heeft een echt kasteel. 
Elke Almeerder kent het kasteel en ook elke Almeerder gniffelt als het kasteel ter sprake komt. Het kasteel is namelijk al een ruïne voor het is afgebouwd. Vijftien jaar geleden zijn wij in Almere komen wonen en hebben ons over veel zaken oprecht verwonderd, vooral over het kasteel. In al die jaren dat wij hier nu wonen is het bouwen aan het kasteel niet verder gekomen en wordt de ruïne alleen maar meer ruïne. Vanaf de snelweg A6 zie je kasteel liggen aan de Oude Waterlandseweg.

HET kasteel

In 1999 was er het plan om tussen Almere Haven en Almere Stad een kasteel te bouwen, het zou een kopie worden van het kasteel Jemeppe in Hargimont in België. 
Op 15 september 2000 was het zo ver en de eerste paal ging de grond in. Er was een begroting gemaakt van 60 miljoen gulden (meer dan 27 miljoen euro) maar niet lang daarna was dat bedrag al verdubbeld. Het is dan ook niet verwonderlijk dat twee jaar later de bouw werd stilgelegd door de financiële problemen die er waren ontstaan.

Kasteel van de andere kant

Na een paar jaar werd het hele project opgekocht door een bedrijf (Gravin BV) speciaal hiervoor opgericht. De projectontwikkelaar had grootse plannen, het was zijn bedoeling dat er rond het kasteel “Tuinen van Liefde” zouden komen, in het kasteel twee trouwzalen, concert- en toneelzalen en een koetshuis met Friese paarden voor de a.s. bruidsparen zodat zij in stijl konden trouwen. Ook rijtjeshuizen in kasteelstijl wilde het bedrijf op het terrein gaan bouwen. De moeilijkheid was dat huizenbouw niet was opgenomen in het bestemmingsplan van de gemeente en er werd aan de gemeente gevraagd om het bestemmingsplan te veranderen. Dat was de gemeente niet van plan en het definitieve besluit om het bestemmingsplan niet te wijzigen viel in 2008 definitief bij de projectontwikkelaar in de bus. De bouwplannen konden geen doorgang vinden.

Oprijlaan

De kosten waren inmiddels gestegen naar 120 miljoen euro en niet meer op te brengen. Er is een verhaal over een rijke Arabische prinses, zij zou de projectontwikkelaar financieel willen ondersteunen maar dan moest hij wel met haar trouwen. Dat wilde de goede man niet, zijn eigen vrouw was vele miljoenen meer waard zei hij. Jammer genoeg ging hij failliet en het kasteel heeft er in al die jaren geen steen bij gekregen.

In 2013 waren er weer grootse plannen om van het kasteel een attractiepark te maken. WitchWorld kocht het kasteel voor 20 miljoen euro, wel met een ontsnappingsclausule als de plannen om politieke- of financiële reden niet door konden gaan. E.e.a. is dan ook niet rondgekomen en het kasteel is een spookkasteel dat een beetje weg staat te rotten. 
Ondertussen zijn er nog een paar nieuwe plannen op tafel gekomen, zoals Van der Valk (van de hotels) en Playmobil. De plannen zijn plannen gebleven en de bouw van het kasteel komt niet verder. Nu hoor ik dat het kasteel misschien een onderdeel gaat worden van de Floriade die in 2022 door de gemeente Almere wordt georganiseerd maar of dat door gaat is nog maar de vraag. Zelfs de Floriade staat om verschillende reden op losse schroeven.

Het kasteel staat in een prachtig gebied

Ondertussen is er door Karlijn Kistemaker voor theatergroep Suburbia een voorstelling geschreven en opgevoerd onder de titel: “Er was eens een pretpark”. Ook werkt de Almeerse schrijver, journalist en theatermaker Pieter van der Scheer aan een roman over het kasteel en de familie die er woonde, gesitueerd in 1648.  

Er is heel veel gezegd en geschreven over het kasteel en het laatste woord is dan ook nog niet gesproken Maar het feit blijft dat Almere een kasteel/ruïne heeft en niemand op dit moment weet wat de verdere plannen zijn. 
Wij blijven ons verbazen en wachten met onze stadsgenoten af wat er gaat gebeuren met het kasteel en blijven ook een beetje gniffelen met elkaar. 

Een blik op Amsterdam

Voor de coronacrisis stond een bezoek aan een museum in Amsterdam regelmatig op het programma. Nu volg ik de kunst via het internet en zie ik Amsterdam alleen vanuit de verte. Door de schone lucht van de laatste weken kun je ver kijken. Mooi!

Het zilver van mijn moeder

Van mijn moeder heb ik een paar zilveren voorwerpen geërfd, ze staan bij mij thuis te pronken maar vragen wel het nodige onderhoud. Mijn moeder had altijd erg veel plezier in het poetsen van het zilver  maar toen ze ouder werd lukte het haar niet meer zo goed.
Ik poetste het wel eens voor haar maar vond het niet leuk om te doen en ook was het een vies werkje. In mijn ogen was het alleen maar leuk als het klaar was en alles weer stond te glimmen, net als mijn moeder. Maar nu de voorwerpen bij mij staan heb ik wel de taak om het te onderhouden. Dus poetsen is de boodschap maar niet van harte. 
Ik had wel eens gehoord dat er een andere manier is om zilver te poetsen en dankzij internet kwam ik bij “Oma Weet Raad”. Het leek mij wel een goed idee om het uit te proberen.

Je legt in een afwasbak aluminiumfolie en daarop een laag soda, dan giet je er kokend water op en je kunt je zilveren voorwerpen er in laten glijden. 
Onderstaande foto's zijn gemaakt voor het sodabad.

vol poetsresten

Deze lepeltjes zijn nog van mijn oma

Zwart

Hier is het zilver helemaal afgepoetst en niet meer te redden

Na een paar minuten moet het zilver weer glimmend zijn. De lepeltjes zijn goed gelukt maar over de rest ben ik niet zo tevreden. Ik denk dat ik toch maar weer op de ouderwetse manier ga poetsen.

Een beetje opgeknapt

Ze glimmen weer

Niet echt tevreden over het resultaat

Sinds de coronacrisis heb ik een paar pakjes latex-handschoenen in de kast liggen (je weet maar nooit). Ik heb ze gebruikt in het sodabad en het lijkt mij eigenlijk wel een goed idee om ze ook te gebruiken bij het poetsen van het zilver. Ik ben niet eerder op het idee gekomen om handschoentjes aan te doen bij het poetsen van zilver. Er is dus een  coronavirus voor nodig om mij op het idee te brengen.

Hopelijk gebruik ik de latex-handschoenen alleen voor het zilver. 

Leer iets nieuws

Muziek is belangrijk in het leven, onze moeders zongen al liedjes voor ons toen we nog maar net op de wereld waren. Als kleuter zing je thuis en op de kleuterschool, o.a. “Dikkertje Dap”, Op een grote paddenstoel” en “Onder moeders paraplu”. Later zing je deze liedjes met je kinderen, neefjes en nichtjes of gewoon in een melige bui. 
Die kleuterperiode gaat voorbij, de kleintjes worden groot en ontwikkelen hun eigen smaak voor muziek. Muziek blijft in ieders leven altijd een rol spelen. De liedjes die je als kind hebt geleerd, de bands waar je in je jeugd zo dol op was of de klassieke muziek die je als volwassene steeds meer gaat begrijpen en waarderen geven je leven iets extra’s. Door de jaren heen verandert er veel in je leven, ook je muzieksmaak. 

Aan ouderen wordt geadviseerd om iets nieuws te gaan doen. Bv een vreemde taal leren of een instrument leren bespelen, het is goed voor je brein. Ik wil mijn brein graag zo goed mogelijk houden en leer ook graag iets nieuws. 

Ongeveer 30 jaar geleden heb ik een beetje gitaar gespeeld maar heb het niet goed onder de knie gekregen. Misschien was het me wel gelukt als ik iets meer geduld had gehad en ook meer tijd had genomen om te oefenen.
Mijn grote voorbeelden waren toen en nog steeds Julian Bream, John Williams en de fantastische Mexicaanse gitarist Antonio Bribiesca. Echt prachtig!

Sinds een half jaar staat er in mijn werkkamer een keyboard. Noten lezen is lastig omdat ik die na 30 jaar ben vergeten. Ook de akkoorden gaan niet gemakkelijk, bij het spelen op de gitaar was dat voor mij ook altijd een moeilijk iets.

Ik volg internetlessen en doe mijn best om te leren spelen op het keyboard. De eerste les is vanzelfsprekend “Boer er ligt een kip in ’t water” en dat swingend melodietje ging er gelijk goed in bij mij. Inmiddels ben ik “Mieke heeft een Lammetje” en “Zoem, zoem, zoem” voorbij en ik hoop dat ik de komende tijd op de toetsen iets meer bereik dan destijds op de snaren. 

Geleend

Begin april heb ik mijn fotomapjes opgeruimd. Dat was een behoorlijke klus en ik ben er een hele tijd zoet mee geweest. Zien werken doet werken heb ik vroeger wel eens gehoord. Dat is nog steeds zo, want mijn man Ben is deze week ook begonnen met het reorganiseren van zijn fotomapjes. Zo af en toe kwam ik even meekijken en zag mooie foto's langskomen. Ben heeft een paar mooie series gemaakt en zijn architectuurserie vind ik zeer bijzonder. Met toestemming van hem mag ik ze op mijn blog zetten en dat ga ik doen, ze zijn te mooi om niet met anderen te delen.

Hier komt de serie “Wonen aan het water in Almere”. 

Heb ik teveel gezegd?

Risotto

Risotto, maken daar ben je wel even mee bezig. 
Maar voor deze risotto met komkommer is het geen probleem om "even" in de keuken te staan. 

Benodigdheden voor 4 personen:

1 komkommer 
1 ui
200 gram risotto
100 gram witte wijn
400 gram groentebouillon
peper/zout
1 theelepel mosterd
iets dille
iets zure room
olijfolie

Bereiding:

De komkommer ontdoen van de schil. 
Zaden er met een lepel uitscheppen en de komkommer in blokjes snijden.
De komkommer in de olie iets aanbakken en daarna uit de pan nemen. 
In de achtergebleven olie de ui bakken.
Risotto toevoegen en even mee laten bakken.
Afblussen met de wijn.
Bouillon toevoegen.
Regelmatig een beetje vocht toevoegen als de risotto aan de bodem vast gaat zitten
De mosterd erdoor roeren en alles aan de kook brengen (goed blijven roeren).
Risotto heeft tijd nodig, reken op 20 tot 30 minuten.
Als de risotto gaar is de komkommerblokjes, dille en de zure room erdoor scheppen.
Afmaken met peper en zout naar eigen smaak.

Eet smakelijk!

Na de persconferentie

Na de persconferentie van Mark Rutte op dinsdagavond is de thee iets minder lekker dan op andere avonden en dat ligt niet aan Rutte maar aan zijn boodschap. Rutte is duidelijk in wat hij te vertellen heeft en miljoenen Nederlanders met mij weten waar we aan toe zijn de komende weken.

Toch heb ik na de persconferentie een onbestendig gevoel en kan niet meer de nodige aandacht opbrengen voor het boek dat ik op dit moment lees, mijn puzzelboekje of een dvd. Dit alles gaat ten koste van mijn nachtrust en als ik toch even in slaap val heb ik een akelige droom waar ik niet erg prettig uit kom. Het komt erop neer dat ik na het opstaan moeite heb om op gang te komen en het akelige gevoel van de afgelopen avond en nacht blijft hangen.

Wat te doen? Ik pak de fiets en zoek de stilte op. Ik fiets langs en bij de Lepelaarplassen, een prachtig gebied waar je voor 10 uur in de morgen niemand tegen komt. De rust heeft een goede inwerking op mij en al fietsende krijg ik het idee dat ik de komende tijd deze crisis wel de baas kan blijven.
Onderweg heb ik nog een paar mooie foto’s kunnen maken en als ik thuis kom is mijn vervelend gevoel helemaal weg, nu nog een blogpostje maken.  

Toch ga ik vandaag geen journaals kijken en ook de berichtjes van de NOS en NU.nl die ik dagelijks binnen krijg op mijn telefoon ga ik vandaag niet lezen. Het geluid dat mijn telefoon maakt als er een berichtje binnenkomt hoor ik niet omdat mijn telefoon altijd uit staat. Ik denk dat ik vanmiddag maar een dvd ga kijken, fijne afleiding en hopelijk heb ik vannacht een droomloze slaap. En de thee zal mij vanavond ongetwijfeld weer goed smaken.

Dit voorjaar niet

Bij het zien van de bomen die weer groen worden, de bloeiende bloembollen in de de tuinen en de lege bloembakken is voor mij elk jaar weer het moment om naar het tuincentrum te gaan. 
Ben ik daar dan komt er altijd een bepaalde hebberigheid bij mij boven. Met de nodige bloeiende planten keer ik vrolijk huiswaarts en kom er bij het neerzetten van de gekochte planten achter dat ik nog een keer terug moet. In de winkel lijkt de kar behoorlijk vol met mooie bloeiers maar thuis is het eigenlijk niet eens veel.

Dit voorjaar ga ik niet naar het tuincentrum, ik ontloop alle winkels waar ik veel mensen tegen kom, eigenlijk kom ik helemaal niet meer in een winkel. Gelukkig staat er bij ons in de wijk tegenover de AH een bloemenstal waar ik niet alleen bloemen kan kopen maar ook planten voor in de tuin, op het terras of balkon.

Ik  heb een paar planten gekocht en het tuintafeltje en de patio hebben toch een beetje een zomers aanzien gekregen. Ik denk dat ik deze week nog een keer bij de bloemenstal langs ga, hebberig blijf ik natuurlijk wel.

Het is stil in de vijver

Vanuit mijn woonkamer kijk ik op de vijver. Elke dag is het druk op het water, de watervogels hebben het naar hun zin. Ik zie zwanen, eenden, aalscholvers, waterhoentjes, ganzen, meeuwen en regelmatig komt er een reiger langs. Ik houd erg veel van deze dieren, ik vind ze prachtig en heb ook een beetje het gevoel dat ze bij mij horen. 
Elke dag komen er mensen om de dieren te voeren, ook in de zomer. Deze mensen worden regelmatig aangesproken door oplettende buren. Ze krijgen te horen dat het beter is om geen brood in het water te gooien omdat dieren heel goed hun eigen voedsel kunnen vinden en het brood dat achterblijft trekt ongedierte aan. Maar de broodbrengers trekken zich er niets van aan, er zijn mensen die met hele broden aan komen zetten en soms ook hele plakken brood in het water gooien.

Al een paar weken is het erg stil in en om de vijver en dat is even wennen en ik vraag mij af hoe dat komt. Vinden ook de dieren dat het een rare tijd is, zijn ze sfeergevoelig en merken ze dat er iets aan de hand is in de wereld? Wat mij deze week ook ineens opviel is dat ik geen mensen meer zie staan met plastic zakken vol brood. Waar zijn die mensen gebleven en wat doen ze de laatste weken met hun overgebleven brood? Misschien eten ze hun oud brood gewoon op zodat ze minder vaak naar de supermarkt hoeven te gaan om te kopen. Of bakken ze misschien wentelteefjes voor en met hun eigen kroost die ze ook moeten bezighouden? Ik weet het niet. De dieren hebben denk ik door dat er weinig extra’s in het water drijft en hebben volgens mij massaal een andere plek gezocht.  

Tot mijn grote verrassing zie ik soms ineens leven in de vijver, een prachtige stille reiger op de uitkijk of een zwanenman die zijn vrouw het hof maakt. De vrouw vindt de ruimte in de vijver denk ik iets aangenamer dan de hofmakerij van haar man, ze gaat er steeds weer vandoor. 

Prachtig om te zien deze geweldig mooie dieren. Wat is de wereld toch mooi!

Thuis op vakantie

Series, wij zijn er dol op. Behoorlijk wat complete Britse, Italiaanse en Scandinavische series staan hier in de kast. Nu is het de tijd om series weer eens opnieuw te gaan kijken net als het herlezen van boeken. 
Vanaf het moment dat Corona haar intrede deed in ons leven zijn we begonnen met het opnieuw bekijken van de Italiaanse series “Squadra Antimafia”. Alle vier de series hebben we gezien en het was weer net zo spannend om naar te kijken dan een paar jaar geleden, bijna elke dag een aflevering. De series zijn niet alleen erg spannend maar je ziet ook gelijk hoe schitterend Sicilië is en hoe graag je eigenlijk eens rond zou willen kijken in Palermo. Voor ons was het dan ook niet zo dat we een aflevering Squadra gingen kijken maar we gingen 1 ½ uur naar Palermo. We zijn heel veel avonden even op vakantie geweest.

Sicilië hebben we gehad en waar gaan we nu heen op vakantie? We hebben geen reisgidsen geraadpleegd, we konden onze reis bestellen bij Bol.com. We gaan naar Shetland, vier series lang genieten van de spannende dvd’s “Shetland” en gelijk genieten van de prachtige natuur en de stilte. En om het nog mooier te maken hebben we alle afleveringen van “True Detective” in huis gehaald, even richting Amerika en naar Frankrijk met de Franse film “Les unes et les autres”.

Voorlopig zijn wij thuis wel even onderweg. Lekker weg in eigen huis.

Meer bewegen

Sinds de corona in mijn leven is gekomen heb ik het idee dat ik minder beweeg dan voor het coronatijdperk. Het bewegen is niet minder geworden, het voelt alleen maar zo. Volgens mij komt het omdat het wandelen, fietsen en Nordic Walking de enige zaken zijn die mij buiten de deur brengen. 
Al het andere waarvoor ik de deur uitging voor corona staat stil. 
Ook al beweeg ik genoeg, toch heb ik het idee dat ik meer moet bewegen en heb daarom mijn yogamat, het balansbord en het elastiek bij elkaar gelegd en mij voorgenomen om dagelijks van alle drie gebruik te maken. 
Wel een heel goed voornemen!

Bulgur

Bulgur koop ik altijd bij de Turkse supermarkt, ik heb er meer keus en het is nooit zo druk in deze winkel dan bij de super in de buurt.

Vandaag een recept voor 2 personen van bulgur met groente. Dit gerecht is snel klaar, gezond en kleurig. Je kunt het warm- en koud eten. Ook kun je het van te voren klaarmaken en op een mooie zomeravond in de tuin of op je balkon eten (of nu binnen aan tafel) met bv een paar stukjes stokbrood besmeerd met kruidenboter of roomkaas en daarbij nog een frisse salade. Feestje!

Benodigdheden voor in de pan:
100 gram bulgur
200 gram groentebouillon
125 gram augurken
1 grote tomaat
1 winterwortel 
peterselie
peper
nootmuskaat

Voor de dressing:
2 eetlepels olijfolie
½ eetlepel witte balsamicoazijn
peper, zout, suiker en komijnpoeder (wees niet te zuinig, wel met zout en suiker).

Wortel raspen.
Bulgur zonder vet in een antiaanbakpan iets roosteren.

De bouillon en de wortel toevoegen. 
Peper en nootmuskaat erover strooien. 
Alles 15 minuten zachtjes laten koken en regelmatig doorroeren (evt iets bouillon toevoegen als de bulgur gaat vastzitten aan de bodem van de pan).
Augurken kleinsnijden.
Tomaat ontvellen, de pitjes verwijderen en kleinsnijden.
Peterselie fijnhakken.
Dressing maken.

Is de bulgur gaar dan de dressing er doorheen scheppen en je gerecht is klaar.

Eet smakelijk!