Feestdagen

Voor iedereen een gezellige Kerst en 

een gezond en ontspannen 2022

Het heeft gevroren

 

Werkzaamheden in de lucht

Nu weet ik het, er wordt gewerkt aan de hoogspanningskabels. Regelmatig hangen er mensen onder aan de kabels om de capaciteit van het elektriciteitsnet te verhogen. De hoogspanningskabels lopen dwars door Almere en je ziet ze bijna overal. Volg de masten en je komt altijd weer thuis. 

Het vermogen van 2,5 kilo ampere gaat naar 4,0 kilo ampere en dat is een behoorlijke verhoging aan capaciteit. Volgens Tennet (de netbeheerder) gaat de magnetische straling kleiner worden. 

Aan de kabels hangen wielen en daar hangen weer bakjes aan zodat de werklieden veilig kunnen werken. Over een half jaar moeten de werkzaamheden klaar zijn en heeft het hele traject van Diemen naar Lelystad genoeg elektriciteit en ook de Floriade in Almere kan volop draaien.  

Flevolandse luchten

 

Laatste bloemen van het jaar

Herdenkingsmonument

Het Bos der Onverzettelijken in Almere is een mooi en respectvol herdenkingsbos. Dinsdag 19 oktober 2021 is in het bos een nieuw herdenkingsmonument geplaatst. Het monument heeft de naam “Rise” en is ontworpen door de 30-jarige Laura O’Neill, een kunstenares van Britse afkomst en woonachtig in Almere. Het monument is een herdenkingsplek voor de omgekomen zeven bemanningsleden van de Short Stirling BK 716, een Britse bommenwerper uit de Tweede Wereldoorlog. De Short Stirling was op de terugweg naar de basis Downham Market in Groot-Brittannië na een bombardement op Berlijn. Boven het IJmeer werd het vliegtuig neergeschoten door een Duits vliegtuig en verdween in het water met alle zeven bemanningsleden aan boord. Geen van de bemanningsleden heeft het overleefd.

 

Na 75 jaar is de Short Stirling BK 716 geborgen, de belangstelling hiervoor was groot en er is wereldwijd veel aandacht aan gegeven. Dat er een herdenkingsplek voor de bemanning moest komen was snel duidelijk voor de families van de omgekomen zeer jonge mannen. Het is belangrijk voor de nabestaanden dat ze nu eindelijk een plek hebben om hun dierbaren te herdenken.

De Short Stirling was een viermotorige bommenwerper van de RAF (Royal Air Force) en maakte deel uit van de Britse luchtmacht en was de grootste bommenwerper van de Britse luchtvloot. Het vliegtuig had een spanwijdte 30 meter en woog met de bommen en brandstof aan boord 27 ton. Door hun gewicht waren de bommenwerpers van dit type niet erg wendbaar en ze waren dan ook een makkelijke prooi voor de snelle nachtjagers van de Duitse Luftwaffe.

De RAF was in de nacht van 1943 op weg naar Duitsland met 329 bommenwerpers om Duitse steden te bombarderen waarvan 64 van het type Short Stirling. Na het bombardement op Berlijn, werd op de terugweg naar de basis in Groot-Brittannië de BK 716 neergeschoten. In die tijd had de RAF ondersteuning van de Amerikaanse en de Canadese luchtmacht en de bemanning van Short Stirling BK 716 bestond uit vijf Britten en twee Canadezen in de leeftijd van 20- tot 30 jaar. Op de terugweg boven Nederland oriënteerden de vliegtuigen zich in de nacht op de lijnen van het water en het land, vooral de dijken van de Nooroostpolder waren de herkenningspunten waarop ze konden navigeren. Dat was ook de enige navigatiemogelijkheid die ze hadden boven Nederland omdat iedereen in ons land verplicht was om te verduisteren.

Duitsland reageerde uiteraard op het bombardement dat Berlijn had verwoest. Met hun wendbare jagers onderschepten de Duitsers in de nacht van 29-30 maart 1943 de Britse bommenwerpers boven het IJsselmeer. De Short Stirling BK 716 werd die nacht geraakt en stortte neer in het Markermeer iets ten noordwesten van het gemaal Block van Kuffeler bij Almere. Veel van de vliegtuigen kwamen in het water terecht en de meeste bemanningsleden zijn nog steeds vermist. In totaal liggen er nog meer dan 150 Britse vliegtuigen op de bodem van het meer.

Tijdens de oorlog werden de gecrashte vliegtuigen niet geborgen, er spoelden weleens lichamen aan bv aan de randen van het IJsselmeer. De vliegtuigen sloegen op het water volledig in stukken en dan is een berging in oorlogstijd niet te doen. De bergingen na de oorlog zijn verricht door de ARG (Aircraft Recovery Group 1940-1945).

Bij toeval zijn de resten van Short Stirling BK 716 ontdekt door de bemanning van de KNRM (Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij) van Marken. Na de identificatie van de BK 716 hebben de nabestaanden van de bemanningsleden de gemeente Almere verzocht om de stoffelijke resten te bergen. Dit was een belangrijke voorwaarde om tot de berging van het vliegtuig over te gaan. Tijdens de berging zijn de vier motorblokken gevonden en dankzij de registratienummers kon met zekerheid worden vastgesteld dat het om de Short Stirling BK 716 ging. Doordat het toestel in honderden stukken uiteen is geslagen door de harde klap op het water, konden niet alle fragmentjes naar boven worden gehaald. Ook van de omgekomen bemanningsleden heeft men niet alle stoffelijke resten kunnen identificeren, zelfs niet met DNA.

Bij de drooglegging van Oostelijk- en Zuidelijk Flevoland zijn veel vliegtuigwrakstukken gevonden. Sinds 1960 is de bergingsdienst van de Koninklijke Landmacht bezig om de vliegtuigwrakken en de stoffelijke overschotten te bergen. De stoffelijke overschotten van de Short Stirling BK 716 zullen met militaire eer worden begraven in een gezamenlijk graf. Het ministerie van Defensie heeft laten weten dat de zeven omgekomen bemanningsleden in een gezamenlijk graf met militaire eer worden begraven. “Ze vlogen samen, stierven samen en worden samen begraven” laat het ministerie weten. De ceremonie zal plaatsvinden op begraafplaats Jonkerbos bij Nijmegen en zal worden verzorgd door de RAF.

Het onderste gedeelte van het herdenkingsmonument in het Bos der Onverzettelijken is één van de geborgen motorblokken waarop de kunstenares een beeld van een piloot van de RAF heeft geplaatst. Zij had veel over de Tweede Wereldoorlog gehoord van haar grootouders. Ze kende de verhalen van haar opa over zijn tijd in Birma en haar oma diende bij de Britse Landmacht. Laura O’Neill was erg aangedaan door de verhalen die ze had gehoord van haar grootouders. Ook was ze erg onder de indruk van de leeftijden van de omgekomen bemanningsleden van de Short Stirling. Ze heeft veel respect voor mensen die op zo'n jonge leeftijd bereid zijn hun leven op te offeren om voor de vrijheid te vechten.

Het monument is onthuld in aanwezigheid van de nabestaanden, Prinses Margriet, vertegenwoordigers van de gemeente Almere, vertegenwoordigers van de provincie Flevoland, het ministerie van Binnenlandse Zaken en koninkrijksrelaties en het ministerie van Defensie.

Het Erfgoedhuis in Almere heeft een expositie ingericht over de berging van de Short Stirling BK 716 en is nog te bezoeken tot 22 maart 2022.

Meer lezen over het Bos der Onverzettelijken kijk dan HIER

Meer lezen over het Erfgoedhuis in Almere kijk dan HIER

Langs het Gooimeer

Waar kom ik terecht?

 Volg de pijlen

                                                                    Dit gaat spannend worden.

Jaap Hiddink

Bloesembomen

Het is lang geleden dat ik voor het laatst in een museum ben geweest. Nog net voor het virus toesloeg waren wij met vrienden in de Hermitage in Amsterdam. Op dat bezoek moesten we even teren want de tijd die daarna kwam was erg armoedig wat kunst en cultuur betrof. Deze week hebben wij een bezoek gebracht aan het Noord-Veluws Museum in Nunspeet en dat was een beetje thuiskomen. Regelmatig bezoeken we dit museum en zijn nooit teleurgesteld. Ik heb al eens geschreven over Jan van Vuuren en Arthur Briët, kunstenaars verbonden aan dit Veluws dorp. 

Het museum heeft veel schilderijen opgenomen in hun vaste collectie van kunstenaars die woonden en werkten in Nunspeet. Regelmatig krijgt er één kunstenaar uit die groep een eigen expositie. Deze keer is het Jaap Hiddink die alle eer krijgt die hem toekomt in een unieke overzichtstentoonstelling. Er is veel werk uit de eigen collectie van het museum te zien aangevuld met schilderijen uit particulier bezit. 

Winterlandschap

Melkbocht

Winterbos

Jacob Gerardus Hiddink is geboren in 1910 in Nunspeet en hoort thuis in het rijtje van Jan van Vuuren, Arthur Briët, Jos Lüssenburg, Chris ten Bruggen Kate, Edzerd Koning, Ben Verburgh, Cor Vrendenberg en Ben Vliegers.

Jaap Hiddink in zijn atelier

Als kind heeft Jaap Hiddink veel belangstelling voor tekenen en schilderen en hij is dan ook vaak te vinden in de buurt van de kunstenaars die werken in Nunspeet en omstreken. Hij hangt vooral rond bij de kunstenaars Van Vuuren, Lussenburg en Verburgh. Deze kunstenaars kent hij goed, ze komen regelmatig over de vloer bij de familie Hiddink voor een kop koffie. Het is dan ook niet raar dat de kleine Jaap geïnspireerd raakt door de verhalen en het werk van deze kunstenaars. Maar zijn eigenlijke interesse gaat een heel andere richting uit, hij wil nl dierenarts worden. Helaas komt zijn vader in 1921 te overlijden en moeder blijft achter met vier kinderen en ze kan dan zijn studie diergeneeskunde niet meer betalen. Jaap gaat naar de avondopleiding voor apothekersassistent en ook behaalt hij zijn vakdiploma voor fotografie. Ondertussen blijft hij tekenen en schilderen.

In 1932 trouwt Jaap Hiddink met Henny Keppel en ze beginnen een drogisterij in combinatie met een fotozaak. Henny doet het meeste in hun bedrijf zodat Jaap alle gelegenheid krijgt om meer met zijn schildervrienden op te trekken om te schilderen en te praten over kunst. 

Als hij 25 jaar oud is doet hij met drie van zijn schilderijen mee aan een prijsvraag. Van de 180 inzendingen behoort één van zijn schilderijen bij de eerste beste tien. Dit is voor hem een behoorlijke stimulans om door te gaan met schilderen en tekenen en zijn drie schilderijen die meededen aan de prijsvraag zijn zo goed dat ze in aanmerking komen voor een tentoonstelling in het Amsterdam Museum.    

Jaap Hiddink is grotendeels autodidact en bestudeert de anatomie van de mensen en de dieren in de tijd van de Tweede Wereldoorlog. In deze periode is hij een tijd ondergedoken geweest op de botter van een vriend van Jos Lussenburg. Zo maakte hij kennis met de havens langs de Zuiderzee en deze ervaring gebruikte hij in zijn schilderijen. Hij werd enorm gewaardeerd en er begon een hechte samenwerking met de kunstenaars die werkten in Noord-Veluwe en ook werd hij de nestor van veel kunstenaars.

Watermolen

Vioolspeler

Stilleven

Botter

Bretonse visser

Hiddink wordt vaak genoemd als schilder van de Veluwe maar zijn blik ging verder. Hij schilderde portretten, havens, landschappen, stillevens en dorpsgezichten, ook buiten Nederland vond hij inspiratie zoal in Frankrijk en Griekenland.

De groep Veluwse schilders is een hechte vriendenkring geworden. Samen met Cor Vrendenberg maakte hij plannen voor de kunstschool in Nunspeet. Nu de "Nunspeetse Vrije Academie" en bestaat volgend jaar 50 jaar.

Hiddink was niet alleen maar geïnteresseerd in kunst, ook de plaatselijke politiek had zijn belangstelling. Hij was medeoprichter van de partij Gemeentebelang en was voor die partij elf jaar lang gemeenteraadslid en ook was hij nog enkele jaren wethouder. 

Herfstbos in zonlicht

Jaap Hiddink is zijn hele leven blijven wonen in Nunspeet aan de Spoorlaan en was 90 jaar toen hij in 2000 overleed.

De tentoonstelling: Jaap Hiddink Thuis in Nunspeet is nog te zien tot 28 november 2021.

Nog iets te lezen over  Jan van Vuuren en Arthur Briët

Zomerweelde

 

Planten zijn sterk

Mijn planten hebben behoorlijk te lijden gehad van het vele blusschuim en bluswater dat is gebruikt door de brandweer tijdens de uitslaande brand bij onze bovenbuurvrouw. Een paar dagen na de brand kwam er een gespecialiseerd bedrijf om de gevel en de balkons schoon te spuiten met heel veel water waarin een chemisch goedje. Wij zijn de dag ervoor keurig gewaarschuwd door het bedrijf en hebben alle planten van het balkon in veiligheid gebracht. Doordat het water bij verschillende bewoners langs de kozijnen naar binnen sijpelde zijn de schoonmakers gestopt met de reiniging. Wij hoorden pas later van de lekkage bij de buren en hadden ondertussen alle planten weer terug gezet in de hoop dat ze een beetje zouden drogen. Ze dreven min of meer uit hun potten door het vele water. Maar tot onze schrik kwamen de schoonmakers een paar dagen later weer langs om hun karwei af te maken en spoten er weer lustig op los, deze keer hadden we niet een berichtje gekregen. Daarom was ik te laat met het verplaatsen van de planten en kon alleen maar hopen dat het mee zou vallen. Dat was niet het geval en mijn planten kregen nog een extra portie water met (??) over zich heen. Zodra de zon scheen in de dagen erna sleepte ik de planten naar de zonkant om te drogen en zodra het ging regenen sleepte ik ze weer onder het afdakje. Nu zijn we een maand verder en zijn mijn planten eindelijk droog en kon ik vanmorgen de schade opnemen. 

Wonder boven wonder zijn er planten die zich niets aantrekken van veel te veel water en een chemisch goedje en er zijn planten die nadat alle bloemen en bladeren bruin waren weer fris groen laten zien en ook nog eens weer knoppen hebben gevormd. 

Zelfs de boontjes hebben het goed gedaan maar ervan eten doen we maar niet. Helaas zijn er een paar planten die niets meer doen of nog een beetje zozo zijn, die krijgen nog een kans en misschien komen ze over een paar weken nog heel verrassend met blad en bloem mijn balkon weer opfleuren.