Spiegels (1)

Spiegeltje, spiegeltje aan de wand…………….. .

In de meeste huizen vind je wel één of meer spiegels.

In de Klassieke Oudheid wist men al dat je je goed kon spiegelen in het wateroppervlak. Het spiegelen in het wateroppervlak is het begin geweest van een lange en interessante geschiedenis van de spiegel.

In Egypte maakten ze in die tijd spiegels van platgeslagen metalen platen eerst van koper, later van brons. Deze platen werden gepolijst zodat ze mooi gingen glanzen.

Narcissus

De Grieken hadden ook de spiegel ontdekt, eerst de waterspiegel, denk maar aan Narcissus die zich spiegelde in het water. Daarna kwamen er spiegels van metaal. De Grieken dachten dat die spiegels de waarheid weerkaatsten, zoals bij Medusa.

De Romeinen vervaardigden hun spiegels op dezelfde manier, ook hun eerste spiegels waren van metaal, platgeslagen, soms gegoten. Plinius schreef dat in de tijd van Pompeius de bronzen spiegels werden vervangen door zilveren exemplaren.

Etruskische spiegel

De weergave van al deze spiegels was uiteraard niet zo zuiver als bij de exemplaren van tegenwoordig. Bij metaal heb je altijd enige vervorming van de werkelijkheid. In vroegere tijden was dat geen probleem omdat men niet beter wist.

Wij willen tegenwoordig scherpe spiegels waar we “goed” in uit komen. Dat is de reden waarom we spiegels hebben hangen. Overal thuis, op het werk, in openbare gebouwen en vooral hele grote spiegels in paskamers.

Ik vraag me wel af hoe het toch komt dat we Anno 2012 nog altijd het idee hebben dat de spiegels in de paskamers iets anders aan ons laten zien dan we verwachten. We zijn ineens minder slank dan dat we denken te zijn. Het zal zeker aan de fabricage van de spiegels liggen en niet aan ons.

Tegenwoordig heb je nog spiegels van metalen platen, denk maar aan de lachspiegels op de kermis.

Na de ontdekking van het glas (obsidiaan) kwam men op het idee om daar spiegels van te maken, het glas werd aan een kant voorzien van een laagje metaal. Bij opgravingen zijn in Romeinse graven spiegels gevonden uit de tweede en derde eeuw na Chr., met aan de ene kant een laagje bladgoud en de andere kant afgedekt met een laklaag. 
In andere landen had men ook de spiegel ontdekt, o.a. in Duitsland, daar zijn eveneens spiegels gevonden bij opgravingen. Door het handeldrijven, het reizen en de veroveringstochten werd de kennis om spiegels te maken verspreid of gestolen.

In de Oudheid werden spiegels ook gebruikt voor spirituele- en religieuze doeleinden. De spiegels hadden in die tijd een betekenis voor wijsheid, kennis, waarheid en verlichting. 
In de Middeleeuwen kreeg de spiegel een magische betekenis, hierbij kun je denken aan de boze stiefmoeder van Sneeuwwitje. En ....... de spiegel werd natuurlijk in verband gebracht met de ijdelheid van vrouwen.

Tezcatlipoca

Kijken we buiten Europa dan zien we dat de Azteken niet onbekend waren met spiegels. Zij hadden een God genaamd Tezcatlipoca (Rokende Spiegel), die als attribuut een zwarte spiegel had.

De Chinezen hingen 8-hoekige spiegeltjes (tigram) boven hun huisdeuren omdat ze geloofden dat die de slechte invloeden zouden tegenhouden. Tegenwoordig associëren de Chinezen de spiegel nog steeds met harmonie en een gelukkig huwelijk. Een barst in een spiegel brengt ongeluk.

In de Westerse wereld wordt er ook in het algemeen bijgeloof gedacht dat een gebroken spiegel staat voor 7 jaar ongeluk.

In de Middeleeuwen, zo rond de 14^e eeuw werd het glasblazen ontdekt. Toen begon men spiegels te vervaardigen uit glazen bollen. Deze glazen bollen werden geblazen met een mengsel van lood, tin en antimoon door een glasblazerspijp. Als de bollen afgekoeld waren werden ze in plakken gesneden. De plakken stonden een beetje gebogen en ook de spiegels die op deze manier werden gemaakt waren niet perfect. Het was wel een hele verbetering ten opzichte van de metalen spiegels.

Naar aanleiding van deze manier van spiegels maken met vloeibare metalen, ontstond de kwikzilverspiegel. Dit waren de zogenaamde tin-amalgaanspiegels. Deze spiegels werden al genoemd in de 14^e eeuw maar veel literatuur is er niet over te vinden. Wel is bekend dat kwikzilverspiegels algemeen werden in de 16^e eeuw. Deze spiegels zijn goed bestand tegen allerlei invloeden. Zie je een spiegel uit die tijd, dan is deze over het algemeen nog in goede staat.

In de 19^e eeuw krijgen we de zilverspiegel. Wie de uitvinder daar van is, is moeilijk te achterhalen omdat veel landen deze uitvinding claimen. Waarschijnlijk is het de Duitser Liebig geweest, hij publiceerde al in 1835 een artikel over de zilverspiegel en de vervaardiging daarvan. Engeland wil ook de eer van deze uitvinding graag op zijn naam hebben en zij komen met meneer Drayton, Frankrijk met meneer Petit Jean en Italië komt met meneer Choron op de proppen.

Uit Italië zijn de Venetiaanse spiegels van het glaseiland Murano wereldbekend, maar dat is een verhaal apart.

Tegenwoordig is het produceren van spiegels veelal lopendebandwerk. Over de hele wereld worden miljoenen m2 spiegel gemaakt.

Mijn inspiratie heb ik o.a. gevonden bij http://vision2form.nl. (met toestemming).

De foto’s zijn niet allemaal uit mijn eigen collectie, mocht er iemand aanspraak op maken dan hoor ik het graag.