Te zien in de kapel van D'Medici in Florence |
Pietra Dura is een techniek uit de renaissance waarbij een stenen plaat werd ingelegd met fragmenten van andere
steensoorten.
Pietra dura wil niets anders zeggen dan harde steen.
Je kunt het vergelijken met marqueterie, een inlegtechniek van verschillende soorten en kleuren hout die wordt gebruikt voor het decoreren van tafelbladen en kasten.
Je kunt het vergelijken met marqueterie, een inlegtechniek van verschillende soorten en kleuren hout die wordt gebruikt voor het decoreren van tafelbladen en kasten.
De steensoort die
voor de petra dura werd gebruikt was
meestal marmer en voor het inlegwerk werden edel- of halfedelstenen gebruikt.
Bij de stenen keek men vooral naar de kleur en het oppervlak. Niet alle gebruikte
stenen voor het inlegwerk waren even hard, de benaming harde steen gaat daarom ook niet altijd op.
Pietra dura is
precisiewerk, ook tegenwoordig wordt de techniek nog vaak toegepast. In een marmeren plaat wordt een patroon uitgesneden waarna er in
het uitgesneden patroon groefjes worden
aangebracht. De stenen die voor het inlegwerk zijn bestemd worden zeer nauwkeurig
gesneden zodat ze precies in de uitgesneden figuren van de marmeren plaat
passen. Ook de inlegstenen worden aan de onderkant voorzien van groefjes, zodat ze precies passen in de groefjes van de marmeren plaat. Tussen het marmer en
de ingelegde stenen wordt een lijmlaagje aangebracht zodat de uitgesneden steentjes goed
vast komen te zitten.
Als de pietra dura door een vakman is gedaan is er absoluut geen ruimte tussen het marmer en de ingelegde steentjes. Hierna wordt de bovenkant van het product glanzend gepolijst en voorzien van een rand voor extra stevigheid.
Als de pietra dura door een vakman is gedaan is er absoluut geen ruimte tussen het marmer en de ingelegde steentjes. Hierna wordt de bovenkant van het product glanzend gepolijst en voorzien van een rand voor extra stevigheid.
Een voorloper van de
pietra dura is de palla d'oro, een
techniek uit Byzantium.
Deze techniek kwam tijdens de renaissance via de handel terecht in Florence. De Florentijnen konden de techniek verfijnen dankzij Ferdinand I d'Medici.
Deze techniek kwam tijdens de renaissance via de handel terecht in Florence. De Florentijnen konden de techniek verfijnen dankzij Ferdinand I d'Medici.
Ferdinand I d'Medici
was namelijk een beetje uitgekeken op de schilderijen en fresco's in het Uffizi, hij wilde wel eens iets anders.
Het "anders" moest echt heel bijzonder zijn, hij wilde indruk maken op zijn gasten, ze moesten er zo van onder de indruk komen dat ze er niet over uitgesproken zouden raken.
Dat is hem zeker
gelukt, iedereen wilde daarna voorwerpen gemaakt met de pietra dura-techniek met het gevolg dat er een bloeiende industrie op gang kwam.
Er kwamen
speciale Ferdinand I d'Medici
werkplaatsen en er werd kosten noch moeite gepaard om de ontwikkeling van de
techniek te verbeteren, ook kwam er een speciale opleiding voor steensnijders.
Te zien in de Hofburg in Wenen |
De opdrachten kwamen
niet alleen binnen van de rijken maar ook de kerkbesturen waren onder de indruk
en plaatsten veel opdrachten om hun kerken te verfraaien.
In die tijd zijn er
veel kerken voorzien van prachtige vloeren, gelegd volgens de pietra
dura-techniek en we kunnen ze nog steeds bewonderen.
De techniek kwam in
de 18de en 19de eeuw via de aristocratie terecht in ander Europese landen.
O.a. door de mensen die op Grand Tour
gingen en verschillende steden bezochten. Tijdens een bezoek aan Florence kochten ze
allerlei kleine producten om mee naar
huis te nemen en zo kon de pietra dura-techniek zich verspreiden.
In Frankrijk ging
men de techniek toepassen in bv de paneeltjes van kunstkabinetten en kastjes in
de Lodewijk XIV-stijl, en in de 19de
eeuw kwam men er achter dat er ook sieraden gemaakt konden worden met deze
techniek, bv oorbellen en broches gevat in een gouden rand.
De
renaissanceschilder Domenico Chirlandaio (1449-1494) sprak over pe l'eternita (schilderijen voor
de eeuwigheid), dat had hij goed gezien. De producten gemaakt volgens de pietra dura-techniek zijn duurzaam en nog altijd in zeer goede staat.
Te zien in het mauseleum van de Taj Mahal |
In Azië is de pietra
dura ook een bekende techniek, daar wordt het parchin
kari (inlegwerk) genoemd. Bekend is het schitterende inlegwerk in het scherm rond de cenotaaf van
Mantour en Djahan in de grote zaal van het mausoleum van deTaj Mahal. Dit scherm is ingelegd
met kostbare edelstenen zoals koraal, onyx, agaat, lapis lazuli en jade.
Ben je niet in de
gelegenheid om de Taj Mahal te bezoeken maar wil je toch graag deze techniek
bewonderen, dat kan ook iets dichter bij huis. Bv in Florence zijn
prachtige staaltjes van deze kunstvorm in de
d'Medicikapel te bewonderen, en kom je eens in Wenen bezoek dan de Hofburg, ook daar zie
je schitterende kunstwerken van pietra dura.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten