Luis Barragán

De architect Luis Barragán (1902-1988) is geboren in Guadalajara, een stad in Mexico. Hij kwam uit een gegoede familie en dat gaf hem de mogelijkheid om techniek te studeren aan de Escula Libre de Ingeniors. Na het behalen van zijn ingenieurstitel ging hij zich bekwamen in de architectuur, hij volgde een opleiding bouwkunde maar maakte zijn studie niet af.
Hij is een autodidact op het gebied van de bouwkunst, maar heeft als architect zijn naam waar gemaakt en internationale erkenning gekregen. Zijn kleurgebruik, het spelen met licht en ruimte hebben hem deze wereldwijde bekendheid gegeven maar vreemd genoeg kom je buiten Mexico geen gebouwen tegen van zijn hand.

Kleur, water en licht.

Zijn niet onbemiddelde familie stelde hem in staat om in 1924 een reis naar Europa te maken. Barragán ging graag op reis, hij wilde ideeën op doen om de architectuur in Mexico te vernieuwen.

In 1925 bezocht hij in Parijs de Exposition des Arts Decoratifs en kwam in aanraking met het werk van de architect en stedenbouwkundige Le Courbusier (1887-1965) en architecte en designer Charlotte Perriand (1903-1999). Hij bestudeerde in Italië de villa's en de tuinen en reisde door naar Spanje waar hij de Generalife in Granada bezocht.

Terug in Mexico ging hij bij het architectenbureau van zijn broer Juan José Barragán werken waar hij eengezinswoningen ontwierp die vrij traditioneel en weinig vernieuwend waren. Deze tijd was voor hem frustrerend en hij ging daarom in 1931 naar New York waar hij de verbannen Mexicaanse muralist Jose Clemente Orosco (1883-1949) ontmoette en ze raakten bevriend.

Kleur, water en licht.

Na drie maanden in New York te zijn geweest ging  Barragán opnieuw een reis maken naar Europa, waar hij niet alleen opnieuw Le Courbusier ontmoette maar ook de landschapsarchitect Ferdinand Bac (1859-1952). Na zijn verblijf in Frankrijk reisde hij door naar verschillende landen in Noord-Afrika, waar hij veel inspiratie op deed.

Kleur, water en licht.

Terug in New York ging hij zijn eigen koers volgen en verwierf daarmee internationale faam. Hij ontwikkelde een totaal eigen stijl, zijn ontwerpen waren een zoektocht naar bouwkunst die zowel traditioneel als modern was, hij wilde een verbinding tussen  architectuur, de stad en het landschap. Omdat hij veel werkt met licht en schaduw en veel kleur gebruikt, wordt hij ook wel eens een kleurenpoëet genoemd. Hij geloofde in de kracht en warmte van materialen en in esthetiek, dit alles met elkaar maakte hem zo uniek dat hij niet te evenaren was als architect. 

Tuin van Luis Barragán

Na nog een paar jaar gewerkt te hebben in Guadalajara vestigde Barragán zich 1935 in Mexico-Stad waar hij zijn verdere leven bleef werken en wonen. Hij ontwierp niet alleen huizen maar ook tuinen, geïnspireerd door Ferdinand Bac, waarbij de Mexicaanse stijl duidelijk zichtbaar bleef. Barragán was ook een groot liefhebber van paarden en hij heeft naast zijn ontwerpen voor woningen en tuinen ook paardenstallen en waterbakken en fonteinen ontworpen.

Torres de Satélite

Vanaf 1940 tot 1945 was Barragán vooral bezig met het ontwerpen van tuinen, waaronder de tuin bij zijn eigen huis aan de Calle Francisco Ramirez.
Na zijn tuinontwerpen werkte hij aan een nieuwbouwplan in El Pedegral, een lavagebied buiten Mexico-Stad. Zijn naam kreeg bekendheid en de opdrachten kwamen binnen.

klooster van Tlalpan

Hij bouwde niet alleen privéhuizen maar ontwierp ook de kapel en het klooster in Tlalpan (Mexico-Stad). Hij heeft hier vier jaar aan gewerkt en hier zie je duidelijk en mooi hoe Barragán werkte met kleur, licht en eenvoud. Op een enorm verkeersknooppunt in Mexico-City zie je Torres de Satélite, een cluster van torens van zijn hand.

Vanaf 1966 had Barragán weinig werk maar na 1975 kwamen er weer opdrachten binnen en kreeg hij internationaal steeds meer bekendheid. In New York in het Museum voor Moderne Kunst, het NoMa, kreeg Barragán in 1980 een tentoonstelling. Als kroon op zijn werk kreeg hij de prestigieuze prijs voor architectuur, de Pritzker Prize.
De Pritzker Prize is de Nobelprijs voor architectuur en wordt alleen uitgereikt aan nog levende architecten. Hij ontving de prijs voor de geheel eigen stijl, die hij had ontwikkeld. Aan deze prijs is een geldbedrag verbonden van 100.000 dollar. De Nederlandse architect Rem Koolhaas won deze prijs in het jaar 2000.

Luis Barragán is overleden op 22 november 1988, in zijn eigen huis in Mexico-City en de volgende dag is hij     overgebracht naar zijn geboorteplaats Guadalajara om daar te worden begraven. 

Er zijn prachtige boeken over het werk van Luis Barragán te koop.

Hij heeft jammer genoeg niet zo heel veel bouwwerken na gelaten maar wat hij heeft gebouwd is zeker de moeite waard, hij bracht met zijn werk verschillende kunstvormen bij elkaar.

Zijn huis en studio in Mexico-Stad staan op de werelderfgoedlijst van de UNESCO.