Parure

Parure met stenen van malachiet.
Eigendom van Koningin Desideria van Zweden

Een parure is een set bij elkaar horende sierden. Parure betekent o.a. opschik en komt van het Franse woord parer. 
Een parure bestaat uit een collier, twee armbanden, een broche, twee oorbellen, een diadeem of een kam en soms horen er nog haarpinnen bij.

Zijn er twee of drie bij elkaar passende sieraden in een set, dan spreken we van een demi-parure.

Een parure was vooral in de 18  eeuw aan regels gebonden wat materialen en edelstenen betrof. In de 19 eeuw werden de regels nog strikter, alles moest perfect op elkaar zijn afgestemd.

Koningin Desideria van Zweden.
( 1777-1869)

In die tijd was één of meer parures geen uitzondering onder mensen van de hogere klasse en de koninklijke families.

De adellijke dames voelden zich niet compleet zonder één of meer parures. Parures gaven hun aanzien en macht, hadden de dames geen parures dan waren ze sociaal niet aanvaardbaar in hun milieu.

Juweliers in die tijd streden om de gunst van de leden van het hof en de hogere kringen, zij ontwierpen steeds fantasierijkere sets. Het was de kunst om de sluitsystemen en de onderdelen van een parure zo te maken dat ze van elkaar gehaald konden worden om ze dan weer te kunnen bevestigen aan een ander onderdeel. Bv, een hanger kon een broche worden en de broche kon weer aan een ketting worden gehaakt, zo hadden de dames veel mogelijkheden. Hun collectie leek dan groter en dan kon hun status alleen maar verhogen.

Marie-Louise van Oostenrijk.
(1791-1847)

Parures waren in die tijd zo populair dat het mode was om niet alleen 's avonds een parure te dragen, maar ook overdag. Wel waren de parures die overdag gedragen werden van eenvoudiger materiaal en de stenen waren over het algemeen geen edelstenen maar halfedelstenen. 

Een ring was geen onderdeel van een parure, ringen waren in die periode nauwelijks in beeld.

Het is bekend dat Napoleon Bonaparte een liefhebber was van parures. Hij gaf zijn eerste vrouw Josephine de Beauharnais verschillende sets, die zij kon dragen tijdens staatsaangelegenheden.  Later gaf hij soortgelijke sets aan zijn tweede vrouw Marie-Louise van Oostenrijk.