Venetië (2)

Palazzo Venetia

Het bestuur van Venetië hield toezicht op de werkplaatsen, er werd gekeken of de vervuiling kon worden beperkt en ook of de gezondheid van de Venetianen niet in gevaar kwam. De handwerkers  waren verzekerd tegen ziekte en er werd na het overlijden van een knecht gezorgd voor de nabestaanden.

Om de beroepsgeheimen van de verschillende ambachten te beschermen was het verboden voor de handwerkers om de stad te verlaten, de kennis en de markt moest bij de Venetianen blijven. Wel mochten er vreemdelingen de stad in als ze over veel deskundigheid beschikten en als deze deskundigheid in de werkplaatsen kon worden gebruikt, dan werden deze personen met open armen ontvangen. De vreemdelingen die mochten blijven konden gemakkelijk de nodige vergunningen en werkruimten krijgen. Veel verbeteringen, zowel op technisch als op artistiek gebied van de Venetiaanse ambachten, zijn mede mogelijk gemaakt door de kennis van buitenaf.

De gilden hadden grote bemoeienis met alles wat er plaatsvond in Venetië, ook de inrichting van de stad viel onder hun verantwoording. De gilden wilden de bewoners van de stad beschermen tegen ongezonde situaties en vonden het daarom belangrijk dat de werkplaatsen voldoende ruimte hadden en er werd op toegezien of er genoeg stromend water waar dat nodig was.

Een voorbeeld hiervan is de glasfabriek, deze fabriek is verplaatst van Venetië naar het eiland Murano vanwege brandgevaar. De meeste gebouwen in Venetië waren van hout en daardoor brandgevaarlijk. Ook de leerlooierijen werden verplaatst naar Giudecca, omdat het water bij de looierijen enorm werd vervuild en de stank niet te harden was vanwege de smerige en ongezonde dampen die naar buiten kwamen.

De inrichting van de kerken was eveneens de verantwoordelijkheid van de gilden. Voor het beeldhouw- en schilderwerk werden grote kunstenaars ingehuurd bv Tintoretto (1518-1594). Alles werd tot in de perfectie uitgevoerd, er werd niets aan het toeval over gelaten. Je zag en ziet het mooiste houtsnijwerk, prachtige decoraties van  smeedijzer en marmer.

zelfportret van Tinteretto

De stad Venetië was trots op zijn handwerkslieden en de handwerkslieden waren trots op hun stad. 
De vele ambachten zie je ook terug in de straatnamen. Je vindt er het Wolplein, het Glashof, de Vergulde Lederzuilengang, de Goudsmidsteeg en het Roeispaanmakersplein, naar elke ambacht is wel een straat, gang, plein of steeg genoemd.

Tintoretto (1518-1594) - Venetiaans kunstschilder, zijn eigenlijke naam is Jacopo Robusti. Tintoretto betekent ververtje, naar het beroep van zijn vader, hij was wever (tintore).

Murano - eiland ten noorden van Venetië

Guidecca - eiland ten zuiden van Venetië